Blog – Het postnatale Coronatijdperk en uw MKB (familie)bedrijf deel II

Het postnatale Coronatijdperk en uw MKB (familie)bedrijf - deel II

Wat een ieder bezighoudt is deze vraag: wordt het ooit weer zoals voor de Coronacrisis? Daarover gaat deze blog. In deel I is het eerste item (terugbetaling) behandeld. Ik vervolg dan ook nu in deel II met item 2. 

Ad 2. Coronapakket 2.0

Het eerste pakket voldeed niet, het tweede gaat dat ook niet doen. Wat denkt u van het volgende:

  • de beperking van de ontslagboete: werkgevers hebben geen tijd om ellenlang met de vakbonden te overleggen. Zij moeten, met alles wat op hen afkomt, hun (familie)bedrijf zien overeind te houden of zelfs te redden;
  • de tegemoetkoming vaste lasten (TVL) voldoet niet; citaat: ‘de ondernemersorganisaties hebben berekend dat voor bedrijven vanaf 12 medewerkers de regeling slechts een fractie van de vaste lasten dekt. Terwijl bijna de helft van de werkgelegenheid zit bij ondernemingen van deze omvang. Veel bedrijven vrezen voor ontslagen en hun continuïteit nu de reserves uitgeput raken’;
  • het bezwaar van NOW.1 is met NOW.2 niet weggenomen: de niet voor de SVW verzekerde werknemers vallen buiten de boot. Dat zijn bijvoorbeeld directeuren van vennootschappen, zoals BV’s;
  • bij TOZO.2 wordt het partnerinkomen meegewogen, waardoor er op de meer dan 1 miljoen(!) ZZP’ers ten opzichte van TOZO.1 flink bezuinigd gaat worden;
  • Samengevat: het Coronapakket 2.0 is een onevenwichtig en tekortschietend nieuw pakket, waarbij er nu al op de subsidierem wordt getrapt.

N.B.: ook is duidelijk geworden dat – hoe dan ook – ondernemers (te) weinig gebruik maken van de aangeboden Coronafaciliteiten. Men laat mogelijkheden liggen en aanvragen worden afgewezen.

Ad 3. Inzicht

Voortschrijdend inzicht kan niet anders dan tot deze conclusie leiden: ons welvaartsniveau gaan we niet houden. We accepteren meer inkomen gemakkelijk; inleveren daarentegen is op z’n zachts uitgedrukt ongemakkelijk. We hebben immers onze vaste lasten! En we hebben toch rechten?! Allemaal waar, maar we zullen ons moeten aanpassen, genoegen moeten nemen met minder.

Ad 4. houding

Om genoegen te kunnen nemen met minder, dienen we onze houding onder de loupe te nemen. In de zin van: wil ik mij aanpassen? En waaraan? Om de werkgelegenheid – lees de (familie)bedrijven – mee te helpen redden, zie ik af van: mijn 13e maand, mijn bonus, mijn periodieken en wellicht meer.
Onze levensstijl zal moeten veranderen, één van ‘het kan niet op’ naar het kan wél op of het ís op.

Ad 5. besef

Beseffen wat de coronacrisis in haar totaliteit zal uitwerken, is niet te doen. Het is niet alleen nationaal, het is een wereldkwestie. Elk land dient haar eigen, soms specifieke verantwoordelijkheid in deze te nemen. Daarvan afgeleid een iedere ingezetene, groot en klein, jong en oud.
Om het wat dichterbij te brengen, de volgende voorbeelden:

  • -in gezin A krijgt de ene partner veel minder werkuren bij de werkgever. De andere partner is zelfstandig en heeft veel minder werk, omdat mensen ophouden met opdrachten te geven. Dat moeten die mensen wel doen om ongeveer dezelfde of ergere redenen dan in dit gezin.

N.B.: vanwege de lengte van deze blog, onderbreek ik mezelf en verplaats de overige voorbeelden en wat daarna nog komt, naar deel III, dat volgende week zal verschijnen.

Heylsame groet,

Frank Visser
Register Belasting- en Bedrijfsadviseur

T: 06-55701074
E: info@heylsameraed.nl